KRVAVA SVADBA - BOLERO

Drama Krvave svadbe Federika Garsije Lorke inspirisala je koreografa Krunislava Simića koji je u njoj čuo muziku i naslutio  pokret, buru strasti, vrtlog osećanja.

U likovima Lorkine drame, duboko suprotstavljenim i kontrastnim, pojavljuju se mesec i smrt, glavni motivi i simboli sudbine.

Žena i ženska duša najvažniji su i dodirni elementi drame i baletske igre koja se razvejava na muzici najvećih španskih kompozitora i onih koji su se nadahnjivali španskim folklorom (Hoakin Rodrigo, Emilio de Diego, Manuel  de Falja, Moris Ravel).

 U Boleru, čuvenom Ravelovom delu, orgijastičnom i čulnom, strast polako zauzima devičanske prostore narastajući  do kulminacije u snažnim i strašću nabijenim prostorima čovekove seksualnosti. Jedan od najvećih orkestratora svih vremena koncipirao je svoje delo za veliki simfonijski orkestar kao orkestarsku etidu, koja narasta od najtiših do najjačih prostora zvuka i zvučnosti. Jedna tema španske igre – bolera,  jedini je motiv, ideja, fraza i melodija koja se, prolazeći kroz različite orkestarske grupe i pojedine solističke nastupe, menja u boji, dinamici, registru, kombinacijama instrumenata i grupa ostajući ista.

Kosmos i kosmičko, večno i ljudsko, neograničeni prostori erotskog – samo su podloga strastvene igre i plesa.

Španski Cigani, lepe Ciganke, sevanje noževa na mesečini, ljubav, ljubomora, patnja i čežnja predstavljaju okvir uzbudljivih događaja izraženih ljudskim telom, akcijom, plesom gradeći baletsko-dramsku prozu visokog naboja.

Manuel de Falja, veliki španski kompozitor iz prve polovine 20. veka, prožeo je izvorni, koloritni španski folklor kroz sva svoja dela, a njime odišu i najbolja, među kojima su i Ljubav čarobnica i Noći u španskim vrtovima, natopljena mirisima, dahom, strašću i jakim emocijama španskih ljudi, pejzaža, zemlje, folklora.

Slepi španski kompozitor, jedan od najpopularnijih u 20. veku, Hoakin Rodrigo, stekao je svetsku slavu brojnim kompozicijama za gitaru, a njegov Concerto d’ Aranhuez, koncert za gitaru i orkestar, jedna je od najizvođenijih i najpopularnijih kompozicija 20. veka. Spoj specifične španske izvorne muzike, posebno spoj lirike, nežnosti, ali i virtuoziteta, krase ovo izuzetno delo.

Emilio de Diego poznati je filmski stvaralac i kompozitor, autor mnogih popularnih filmskih tema.

Posle dužeg vremena na pozornici Madlenianuma pojavljuje se nova baletska produkcija čije autorstvo u velikom broju segmenata potpisuje Krunislav Simić (libreto, koreografija, režija, scenografija, izbor  muzike), a izvode najbolji igrači naše baletske scene.

                                                                                               dr  Branka Radović
Reč koreografa

Drama Krvave svadbe, znamenitog španskog književnika Federika Garsije Lorke, svojom gustom i nabijenom atmosferom gotovo da se sama pretvara u muziku i pokret. Taj izazov upućen telu, kod Lorke je neprestan i pretvara pokret u sliku, stanje, da bi se stvorila punoća strasti i ostrašćenosti, koja će se opet preobratiti u akciju u telu, sapetom trpljenjem, sputavanjem i zatomljenim erosom, izbiće kao prosvetljenje i pročišćenje duše.

Ličnosti u drami Krvave svadbe svojim egzistencijalnim istrajavanjem  i bistvovanjem orkestriraju i čine mizanscen življenja krajnje kontrastnim. U njemu se pojavljuju mesec i smrt kao elementi i simboli sudbine.

Realizam, koji do tada vlada tragedijom, slama se i nestaje da bi ustupio mesto baletskoj fantaziji. Između prividnog mrtvila i naglih raskošnih događaja, potpuno iznenađujućih zatvaranja i otvaranja događaja, razapeta je baletsko-dramska proza o ženi i ženinoj duši u njoj.

BOLERO

Devičanska čežnja pobuđuje čuvstvo, poistovećuje se sa duhovnim i približava božanskom. Prenoseći se u prostor realnog, mada se sasvim ne izjednačava sa njim, ljubav postaje deo kosmosa, deo večnosti. Iluzija susreta sa voljenim je vrhunski trenutak ovenčan beskonačnošću: miri suprotnosti, premošćuje ponore i stvara simfoniju jedinstva. Prediskustveni i posleiskustveni devičanski i anđeoski prostor. Uzvišenost lepote, koju u sebi nosi, strastna je, a opet i oduhovljena. Bolero ponire u suštastvenost ljudskog  erosa, sugerišući da je ona najlepši dar, najveća sila i najveća dragocenost. Ona sama je neograničena i svemoćna.

Krunisalv Simić