Заиста нисам хтела да отворим очи.
Исти призори, исти звуци, исто ништавило.
О, спасоносни, досадни телефону!

Не само да ме извлаче из бунила, него ме пријатељи воде на пријем.
Да ли сањам?
Видећу драге људе. И ако сам ја одустала, нису они.
Човече, подићи ћу косу, обући ћу ону хаљину из Њујорка која чека на излазак! Шта рећи! Сањам? Не, будна сам. Будна, будна.
И, не само то. Маја зове на ванредни час енглеског.Јупи! Интензивирамо припреме за полагање комплетног почетног, Б3.
Страах ме само да још сањам. Умем ја то. И будна. У овој свеопштој чами.
Нот, дис из риал.
Мама миа.

0 Коментари